این نظام تلاشی است برای جمع کردن مزایای دو نظام پیشین انتخاباتی. هدف اساسی این نظام انتخاباتی، جمع کردن میان اصل عدالت و رعایت حق گروه‌ها و احزاب سیاسی مختلف از یک سو و امکان تشکیل اکثریت پارلمانی برای تأسیس دولت‌های پایدار از سوی دیگر است.
الگوی اصلی نظام انتخاباتی مختلط، کشور آلمان است که از سالیان پیش این شیوه‌ی انتخابات را برگزیده است. از جمله کشورهایی که تجربه‌ی آلمان را استفاده می‌کنند، عبارت‌اند از ایتالیا (از سال 1993)، ژاپن (از سال 1994)، کشورهایی چون آلبانی، روسیه، لهستان، لیتوانی و گرجستان. فرانسه این نظام را در سال های 1919 تا 1924 و سپس دوباره از سال های 1951 تا 1956 در انتخابات مجلس به کار برد. از سال 1982 مجدداً این شیوه در انتخابات شوراهای شهری این کشور مورد استفاده قرار گرفت.
چنان که ذکر شد، الگوی اصلی این نظام انتخاباتی آلمان است لذا در این‌جا به اجمال به بررسی آن می‌پردازیم. نظام مختلط آلمان از مشهورترین نظام‌های مختلط، محسوب می‌گردد.
در این کشور هر رأی دهنده در ایام انتخابات دو رأی مختلف می دهد. یک رأی براساس نظام اکثریتی که به شیوه‌ی انگلستان محاسبه می‌گردد و رأی دیگر، که براساس نظام تناسبی مورد محاسبه قرار می‌گیرد. در این کشور هر رأی‌دهنده براساس نظام اکثریتی در حوزه‌های «تک‌کرسی»، یک حزب را به عنوان نماینده‌ی مجلس فدرال برمی‌گزیند. مجموع نمایندگان انتخاب شده از 331 حوزه، نیمی از کرسی‌های مجلس دولت فدرال را تشکیل می‌دهند.
رأی دوم افراد به فهرست‌هایی است که از سوی احزاب در سطح «لاندر»ها در حوزه‌ی دولت‌های محلی ارائه می‌گردد. انتخاب نیمی دیگر از نمایندگان مجلس ملی از فهرست‌های پیروز در انتخابات، براساس اصل تناسبی صورت می‌گیرد. بنا به این، آلمان به خوبی بین دو نظام اکثریتی و تناسبی تلفیق واقعی را انجام داده است.
