برخی از نویسندگان، سیاست گذاران و فعالان قومی و گروهی بر این عقیدهاند که برای نظام انتخاباتی، تناسب گروهی باید‌یک هدف باشد. فرض بر این است که اگر گروه a از 10 درصد کل جمعیت تشکیلیافته باشد باید 10 درصد از کرسیها را نیز در اختیار داشته باشد.
آن دسته از نظام‌های انتخاباتی که نتایج تناسبی دارند و پاسخگویی به رأیدهندگانیا حکومتهای پایدار را افزایش میدهند، ممکن است سازش بین اقوام را گسترش بدهند‌یا اینکه تأثیر ندهند.یک راه برای اندیشیدن درباره‌ی رابطه‌ی بین نظام‌های انتخاباتی و ایجاد سازش بین اقوام این است که آیا نظامی‌وجود دارد که
کندورسه نامزدی است که در مقایسه با نامزد دیگر، در‌یک مبارزه‌ی انتخاباتی دو حزبه و تک به تک، بیش ترین آرا را کسب خواهد کرد. درنتیجه کندورسه محبوب ترین نامزد می‌باشد.
آشکار است نظام‌های انتخاباتی حال حاضر، نمیتوانند معرف عقاید منحصر به فرد همه‌ی رأیدهندگان باشد. با این وجود، برخی از نظامها طیف وسیعی از عقاید را منعکس میکنند و گاه این انعکاس آن چنان زیاد است که مجلسی دچار انشعاب می‌شود؛
همانگونه که بیان شد، مردم از نظام انتخاباتی انتظار برگزیده شدن فردی را دارند که مورد پذیرش اکثریت جامعه باشد. عموما تصور می‌شود نظامهایی که توانایی رهبران حزبی را در معرفی نامزدهای حزب محدود میکنند،
برای‌یک نظام انتخاباتی در همان نگاه نخست، شش هدف اهمیت والا دارد. برخی از این اهداف باهم سازگار و برخی دیگر ناسازگارند پس، اینکه ما کدامیک از این اهداف را برمیگزینیم، بسیار مهم است(البته این گزینش باید با عوامل از پیش موجود در جوّ سیاسی جامعه نیز سازگار باشد؛زیرا که کارکرد نظام‌های انتخاباتی، بسته به زمینه های متفاوت فرق میکند.).
اهداف شش گانه ی انتخابات را در مقالات بعد بررسی خواهیم نمود...
