3- دولت پایدار

آشکار است نظام‌های انتخاباتی حال حاضر، نمی‏توانند معرف عقاید منحصر به فرد همه‌ی رأی‏دهندگان باشد. با این‏ وجود، برخی از  نظام‏ها طیف وسیعی از عقاید را منعکس می‏کنند و گاه این انعکاس آن چنان زیاد است که‏ مجلسی دچار انشعاب می‌شود؛ آن هم با احزابی که هیچ کدام نتوانسته‏اند حدود 50 درصد از کرسی‏ها را تصاحب‏ کند. البته در چنین مواردی، ائتلاف ضروری است. هنگامی‌که مجلس عمیقا دچار انشعاب است، تشکیل‏ ائتلاف‏های پایدار نیز دشوار می‏باشد. در دیگر نظام‏های انتخاباتی، ممکن است احزاب مجبور باشند عقاید مختلفی را با خود همراه سازند تا مگر در انتخابات پیروز شوند.

وقتی چنین چیزی صورت بگیرد،‌یعنی دیدگاه‏های متفاوت‏ در درون خود‌یک حزب و نه در بین احزاب متجلی شود، از تعداد احزاب کاسته شده و احتمال تشکیل دولت‏های‏ پایدار افزایش می‏یابد. اکثرا گفته شده است که دولت پایدار مطلوب تر است. زیرا تداوم سیاسی و مسئولیت‏پذیری را افزایش داده و مهم تر از همه اینکه، از بی‏ثباتی دوران فترت و شکل‏گیری ائتلافات شکننده‌یا غیر قابل پیش‏بینی بودن، جلوگیری به عمل می‏آورد، اما نباید فراموش کرد که حضور دیدگاه های مختلف در مجلس، موجب بررسی دقیق تر و تأثیر همه‌ی نظرات افراد جامعه در بررسی و تدوین قوانین و جهت گیری های مجلس و کشور می‌شود.