6- توانایی اقلیت در کسب کرسی

برخی از نویسندگان، سیاست گذاران و فعالان قومی‌ و گروهی بر این عقیده‏اند که برای نظام انتخاباتی، تناسب‏ گروهی باید‌یک هدف باشد. فرض بر این است که اگر گروه a از 10 درصد کل جمعیت تشکیل‏‌یافته باشد باید 10 درصد از کرسی‏ها را نیز در اختیار داشته باشد. بسیاری از نظام‏های انتخاباتی نتایجی را تولید می‏کنند که نمایندگان کمتری از اقلیت را به مجالس معرفی می‏کنند. اگر منظور اینگونه نظام‌ها از این معرفی، ایجاد سهمی‌از پیروزی، متناسب با سهم اقلیت در جمعیت باشد. 

برخی از طرفداران اقلیت‏ها، توجه به آراء تجمیعی‏  را توصیه کرده‏اند. نظامی‌که در‌یک حوزه‌ی چند حزبی، به رأی‏دهنده‏ اجازه می‏دهد تا همه‌یا برخی از آرای خود را به‌یک نامزد بدهد، از این راه، شانس نامزد اقلیت در پیروزی بر سایر نامزدها که طرفدارانشان زیاد ولی, در مقایسه با طرفداران نامزد اقلیت پراکنده‏تر هستند، بیش‌تر می‌شود. با دادن‏ چنین انگیزه‏هایی به نامزدها باعث می‏شود آن‌ها با اتخاذ مواضع افراطی بتوانند بیش ترین مقدار از آرای فرعی رأی‌دهندگان را از آن خود کنند و به همین دلیل، رأی تجمیعی می‏تواند راه را برای بروز سیاست‏های تک قطبی باز کند و مشکلی که در قسمت قبل ذکر شد در مباحث قومیتی تکرار شود و از انتخاب فرد اصلح جلوگیری کند.